Kerk van Puech Mignon

Puech Mignon's tijd De hoge middeleeuwen Puech Mignon verschenen voor het eerst rond 972, in de wil van een hoge persoonlijkheid van de zuidelijke adel, Garsinde, weduwe van Raymond, dit Pons, graaf van Toulouse. Deze controversiële tekst weerspiegelt echter duidelijk het bestaan van een dichte en oude parochie en kloosterweefsel in dit deel van de Aveyron-vallei. De Benedictijner monniken van Varen, begunstigden van deze vrome schenking en zelf afhankelijk van de abdij van Saint-Géraud d'Aurillac, stichtten daar een landelijke priorij die afhankelijk was van hun decanaat tot de secularisatie ervan in 1561. De tijd van oorlogen en reconstructies De Honderdjarige Oorlog en de Godsdienstoorlogen hebben hun aandeel in vernietiging ... en wederopbouw. Het decennium 1380 eindigt met de verovering van Laguépie door de mannen in dienst van de Engelsen en de terugkoop van Puech Mignon (1382), dat wil zeggen de betaling van een echte oorlogsbelasting, om ze te verdrijven. De bezoekers die in 1419 namens de bisschop van Rodez werden gestuurd, konden alleen van de decaan van Varen twee boeken voor Puech Mignon ophalen.De heren van de plaats, Lautrec goed ingeburgerd in de omgeving van de twaalfde eeuw en Puech Mignon in de veertiende, herbouwen het kasteel en misschien de kerk na 1460. Vanaf die tijd dateert waarschijnlijk de noordkant kapel, traditioneel aangeduid als statige kapel. Desondanks schatte de bisschop in 1495 dat wederopbouw noodzakelijk was. In 1561, nieuwe verwoesting. Kardinaal d'Ossat, decaan van het kapittel van Varen, kende in 1603 een bedrag van 60 pond toe om de gewelven van het schip te herstellen. Met de komst van de pest werd Saint Roch een belangrijke kerk. Een kapel, die van Lautrec, is er minstens sinds 1635 aan gewijd. Van de 18e tot de 21e eeuw In de 18e eeuw werd het werk overwoekerd door de pastoor. Het laatste brandmerk van 19 februari 1821 resulteerde echter in een volledige herontwikkeling. De kerk van Puech Mignon, die vanaf het begin van de jaren 1870 werd overschaduwd door haar parochiale titel, verloor zelfs haar liturgische meubels, die de lokale bevolking probeerde te reconstrueren.Ondertussen had het de prachtige tabernakel verworven die het meest prestigieuze ornament is. Het staat vermeld in de inventaris van historische monumenten in 1997 en is sinds 1999 het onderwerp geweest van een restauratiecampagne. Veel mooie en bijzondere decoraties sieren het. De restauratie van het altaar en het altaarstuk werd gedaan door Françoise Vorms, gevestigd te Mas-Grenier. ze is een restaurateur van gouden en polychrome houtsoorten, afgestudeerd aan de Boule school in Parijs. Het altaarstuk was in zeer slechte staat, het bleef anderhalf jaar in haar atelier en na veel zorgen heeft ze fantastisch werk geleverd door het schrijnwerk te repareren en het altaarstuk en het bladgoud te restaureren. altaar. De kerk kan bezocht worden door de sleutels in de buurt te vragen of op afspraak.